No worries!

Jaja, daar is hij dan, mijn derde blog, en nu met minder vakantie-achtige verhalen, want ik heb er nu alweer bijna anderhalve week werk opzitten en dat gaat eigenlijk hartstikke goed. Afgelopen maand was de nationale (en dat wil wat zeggen in Australië) subsidie aanvraag maand, wat betekent dat iedereen nogal in de stress zit want het gaan om salarissen en werkplekken. Des te leuker dat iedereen alsnog heel aardig, geduldig en enthousiast is! Wat ook grappig is, is dat het hier heel gebruikelijk is om iedereen te begroeten met hi, how are you. Dus even snel een kopje thee halen lukt eigenlijk niet, want het hoort er wel een beetje bij om altijd even een praatje te maken. Leuke manier om mensen te leren kennen! Het is soms nog wel een beetje zoeken naar wat ik allemaal op een dag kan doen, maar tot nu toe lukt het aardig. Er is sowieso altijd werk te doen aan lopende studies (uit Nederland) en verder ben ik nu veel bezig met database ‘cleanen’, dat wil zeggen niet alleen de database klaarmaken voor de statistische analyse die ik hier ga leren, maar ook echt het opschonen van de database. Dus dat betekent heul veul data doornemen op typfoutjes en rare dingen (bijvoorbeeld kanker krijgen als je al overleden bent). Niet het meest spannende deel van wat ik hier leer maar wel heel nuttig, want dit moet ik ook doen voor mijn eigen data en daarnaast is het de uitruil voor het onderwijs dat ik weer van hen krijg. Over onderwijs gesproken, morgen ga ik weer eens college volgen! Er zijn nu net twee beginnersvakken over biostatistiek en epidemiologie begonnen en daar mag ik me tijdelijk illegaal bij aansluiten. Lijkt me ook heel leuk om hier een keer te zien hoe de colleges gaan. Over meekijken gesproken, aanstaande vrijdag heb ik een meeting met een klinisch geneticus en als het goed is kan ik een paar keer met haar meekijken in de kliniek, super leuke kans natuurlijk om eens te zien hoe een poli in het buitenland is en hoe ze hier de counseling doen.
Verder zijn ze ook zeker bezig om te zorgen dat ik wat mensen leer kennen, afgelopen vrijdag namen ze me daarom met een groepje onderzoekers mee lunchen. Daar heb ik ook een wat oudere Amerikaanse postdoc leren kennen en zij is ook helemaal weg van dieren. Over een paar weken gaan we samen naar de Healesville Sanctuary (ongeveer een uurtje hiervandaan) wat een heel bijzondere dierentuin schijnt te zijn, met gigantische verblijven en een hele mooie (roof)vogel show. Een mooi bruggetje, want afgelopen weekend was mijn eerste weekend alleen en ben ik solo naar de Melbourne Zoo gegaan. Toch best een beetje spannend om helemaal alleen naar zoiets te gaan maar ik heb echt een super dag gehad. Het is een hele mooie dierentuin waar je heel dicht bij de dieren kan komen, bij de Lemurs en de kangoeroes loop je zelfs gewoon tussen ze door (of misschien is het andersom?).
En dan zou ik hier natuurlijk ook nog gaan volleyballen! Dus vorige week maandag ging ik met heel veel zin naar het universitaire sportcentrum en na wat gezoek vond ik nog 3 andere meiden in volleybal outfit, maar verder stonden er in de hal allemaal mannen met stokken een of andere gevechtsport uit te oefenen. Beetje jammer, training bleek niet door te gaan vanwege Labour Day, een nationale feestdag hier (maar officieel niet voor de uni…). Wel sprak ik al een meisje uit Duitsland (nee, niet in het Duits) die hier ook voor een paar maanden was dus het was leuk om al een beetje te kletsen.
Gisteren ben ik weer gegaan en nu ging de training wel door en het was echt super. Naast mij waren er nog 3 andere nieuwe meiden die al redelijk wat ervaring hadden dus wij mochten na de warming up meedoen met het 2e team. Heel leuk om eens in het buitenland te volleyballen en te leren wat voor termen ze allemaal gebruiken, zo is setting bijvoorbeeld (voor de volleyballers onder jullie) het woord voor bovenhands spelen, ook als je de bal gewoon over het net moet spelen en werd ik blij van het woord dig bij een duik (HE HOP HE HOP!). Na 2,5 uur is de training voorbij en waar we al een beetje bang voor waren is helaas zo, het is gewoon te vol. Het team bestaat al uit 12 en daar kwamen wij met z’n vieren bovenop. Dus nu krijgen we als het goed is elke zondag een mail of we mee kunnen doen de volgende dag, als er bijvoorbeeld mensen ziek zijn. We maken wel een whatsappgroep zodat we wat anders leuk kunnen doen op de avonden dat we niet kunnen trainen :-)
Nou dan heb ik denk ik wel weer het meeste van mijn week verteld. Ik ben nu aan het kijken naar de paasvakantie, hier is dat namelijk van vrijdag tot en met dinsdag en dan is alles (ook de uni) dicht. Dus waarschijnlijk ga ik een tour van een paar dagen doen naar Tasmanië!
Genoeg leuke dingen dus om weer naar uit te kijken, so no worries!

Liefs, Sanne